دمنوش انرژی زا قوت جان

گل سرخ یا همان گل محمدی نوعی گل رز است که در ایران به صورت گسترده کشت و استفاده می شود. از این گل معطر و پرخاصیت در تهیه گلاب، مربا، عطر، به صورت پودر داخل ادویه ها، در ترکیب شیرینیجات و غیره استفاده می شود.

چای گل سرخ

چای یا دمنوش گل سرخ یک نوشیدنی معطر و فوق العاده با خواص مثال زدنی و پرخاصیت برای آن هایی است که علاقه مند به نوشیدنی های گرم هستند. گل سرخ یا همان گل محمدی نوعی گل رز است که در ایران به صورت گسترده کشت و استفاده می شود. گل محمدی طبیعت گرم دارد و برای تسکین اعصاب فوق العاده است. از این گل معطر و پرخاصیت در تهیه گلاب، مربا، عطر، به صورت پودر داخل ادویه ها، در ترکیب شیرینی جات و غیره استفاده می شود.

چای گل سرخ برای سم زدایی از بدن

مصرف منظم چای گل سرخ در گام اول به سم زدایی و پاکسازی بدن کمک می کند. چون روی کبد و صفرا تأثیر داشته و باعث تمیزی آن ها می شود. این نوشیدنی معطر ادرارآور است و به کنترل حالت احتباس آب در بدن کمک می کند. این نوشیدنی باید به صورت منظم و یک دوره درمانی مصرف شود.

گل سرخ سرشار از ویتامین C

گل محمدی طبیعت گرم دارد و برای تسکین اعصاب فوق العاده است. از گلبرگ های خوش رنگ و معطر آن می توان چای دم کرد و یک نوشیدنی شرقی و آرامبخش تهیه کرد.

گل سرخ یا همان گل محمدی خواص زیادی برای سلامتی دارد. این گل خوش رنگ سرشار از ویتامین C می باشد. بر اساس اعلام سازمان غذا و دارو، گلبرگ ها و ساقه این گل (به ویژه به صورت خام) منبع غنی ویتامین C محسوب می شود. باید بدانید که در روند خشک شدن گل، 25 تا 60 درصد ویتامین C موجود در آن از بین می رود. بنابراین توصیه می شود در تهیه چای تا حد امکان از گل سرخ تازه استفاده کنید. یادتان باشد که ویتامین C برای دستگاه ایمنی، حفظ سلامت پوست و استخوان ها از اهمیت بالایی برخوردار است. این ویتامین در جذب هر چه بیشتر آهن نقش موثری دارد.

زنجبیل گیاهی است که از قدیم الایام مورد مصرف مردم ایران، هند و چین بوده است.  ساقه آن راست و کرک دار و دارای شاخه های متعدد می باشد. ریشه آن ضخیم، گوشتی و قرمز رنگ با بوی تند و خوشبو و طعم گس و تلخ می باشد که پس از خشک شدن به رنگ زرد مایل به قهوه ای یا خاکستری مایل به زرد در می آید. قسمت مورد استفاده این گیاه ریشه آن است که باید حداقل دو ساله باشد تا اثر درمانی خود را حفظ کند(خوش بین، 217:1385).

ترکیبات شیمیایی زنجبیل

ریشه زنجبیل دارای 40% اینولین، مقدار کمی اسانس و ماده ای به نام آلانتولاکتون[7]  می باشد که روی کرم آسکاریس اثر دارد.

خواص طبی زنجبیل

زنجبیل از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است.

• سرفه را آرام می کند.
• اشتهاآور است.
• تقویت کننده بدن است.
• ضد عفونی کنده و ضد باکتری است.
• گلو درد را برطرف می کند.
• تقویت کننده نیروی جنسی است.
• دردهای مفاصل، رماتیسم، سیاتیک و پشت درد را برطرف می کند.

مضرات زنجبیل

چون زنجبیل گرم و خشک است، بنابراین برای گرم مزاجان مناسب نیست و در صورت استفاده این اشخاص، باید آن را با سرکه و یا میوه های ترش مصرف کرد.

زعفران گیاهی است پایا با ارتفاع تقریبا 30 سانتیمتر که دارای برگهای دراز و سبز مانند تره است. ساقه زیر زمینی آن از دو پیاز تشکیل می شود. این پیازها سخت و مدور و گوشتدار و پوشیده از غشاهای نازک قهوه ای رنگ می باشند. گلهای زعفران ارغوانی، منظم و شامل لوله ای دراز است که به سه گلبرگ و کاسبرگ منتهی می شود. گلبرگ های زعفران به رنگ بنفش، گلی و یا ارغوانی است. قسمت مورد استفاده این گیاه که زعفران نامیده می شود ناحیه انتهایی خامه و کلاله آن است.

ترکیبات شیمیایی زعفران

زعفران دارای مواد چرب، املاح معدنی، موسیلاژ و اسانس های فراوان است. رنگ زعفران مربوط به ماده محتوی آن، به نام کروسین[8]  است. پیاز زعفران سمی است و مصرف بیش از حد آن برای حیوانات کشنده است.

خواص طبی زعفران

• زعفران دارای بوئی قوی و طعم تلخ است.
• خوردن چای زعفران باعث هضم غذا می شود.
• اثر مسکن درد دارد.
• تنظیم کننده پریود در خانم ها است.
• در قدیم برای سقط جنین مصرف می شده است.
• زعفران خون ساز است و گردش خون را آسان می کند.
• کبد را تصفیه و قوی می سازد.
• آرام بخش و خواب آور است.
• قوای جنسی را تقویت می کند.
• گاز معده را برطرف می کند.

مضرات زعفران

چون زعفران بر روی سیستم تولید مثل اثر می کند بنابراین زنان باردار باید از خوردن آن احتراز کنند زیرا ممکن است باعث سقط جنین شود. خوردن زیاد زعفران برای کلیه مضر است، اشتها را کم می کند. و ایجاد سردرد کرده و باعث اختلال حواس می شود. برای جلوگیری از این اشکالات باید زعفران را با انیسون و سکنجبین خورد (خوش بین، 211:1385).

اسم دارچین[9] از کلمه عبری Kinnamon مشتق شده است و در کتاب مقدس به آن اشاره شده است و در مراسم مذهبی یهودیان از آن استفاده می شده است. درخت دارچین فقط در مناطق گرمسیر می روید. بهترین نوع دارچین در چین می روید.

دارچین دارای خواص معجزه آسا می باشد. و در زمانهای قدیم از نظر قیمت معادل طلا و عاج بوده است.  در قرون قبل از میلاد مردم مصر دارچین را برای مومیایی کردن مرده های خود به کار می بردند.

دارچین پوست درختی است که تا 10 متر ریشه می کند. برگ این درخت سبز سیر و دارای گلهایی به رنگ سفید است. پوست این درخت را کنده و معمولا پودر می کنند و در غذا و یا به عنوان چای از آن استفاده می کنند. دارچین راز جوانی است و مصرف روزانه آن انسان را سلامت و جوان نگاه می دارد(خوش بین، 173:1385).

ترکیبات شیمیایی دارچین

در هر صد گرم پودر دارچین

• آب ۱۰ گرم
• پروتئین ۴ گرم
• چربی ۱٫۲ گرم
• قند ۲٫۲ گرم
• انرژی ۲۴۷ کیلوکالری
• کلسیم ۱ گرم (منبع: پاورقی؛ ویکی پدیا)

خواص طبی دارچین

دارچین برای تقویت عمومی بدن مفید بوده و چینی ها اعتقاد دارند که مصرف مدام دارچین، شخص را قوی کرده و همواره او را جوان نگاه می دارد و حتی اشخاص پیر با خوردن دارچین نیروی جوانی را باز می یابند. یک ضرب المثل چینی می گوید: اگر نصف سال مرتبا دارچین بخورید همیشه جوان خواهید ماند.

چوب این درخت، کلیه را گرم می کند و ضعف کمر و پاها را از بین می برد و کم خونی را درمان می کند. دارچین عضلات رحم را تحریک می کند و برای تسهیل زایمان های سخت موثر است.

دارچین بهترین دارو برای دردهای عضلانی است. دمنوش دارچین خاصیت آرام کننده و شادکننده دارد. و از بسیاری از داروهای آرامش بخش بهتر است و در حقیقت می توان گفت دارچین والیوم گیاهی است زیرا در دارچین ماده ای به نام Cinnamodehde وجود دارد که روی حیوانات و انسان اثر آرامش بخش می گذارد.

با تحقیقاتی که دانشمندان  چینی بر روی دارچین انجام داده اند دریافته اند که دارچین در حیوانات و خصوصا موشها اثر برطرف کننده درد دارد. بنابراین در هنگام ناراحتی ها و درد، یک فنجان چای دارچین می تواند اثری آرامش بخش داشته باشد.

اثر مهم دیگر دارچین پائین آوردن تب است؛ و حتی امروزه دارچین به صورت قرص و کپسول تب بر تهیه و عرضه می شود. دارچین رگ ها را باز می کند و اثر خوبی در گردش خون دارد.

دارچین خاصیت عجیب دیگری نیز دارد و آن بالا بردن مصونیت بدن در مقابل امراض است و حتی می توان گفت که به مقدار زیادی اثر پنی سیلین و انتی بیوتیک را دارا می باشد. اگر فکر کردید که ضعیف شده اید و ممکن است بیمار شوید چای دراچین را فراموش نکنید و حتی اگر سرما خورده اید یا ضعیف شدید  چای دارچین بهترین درمان است.

تحقیقات جدید دانشمندان نشان داده است که دارچین می تواند باکتری، میکروب، قارچ، ویروس و پارازیت های مختلف را از بین ببرد.

مضرات مصرف دارچین

تجمع سمی:

مصرف زیاد دارچین در طول دوران طولانی باعث ساخت سطح ویژه ای از مسمومیت در بدن می شود. مقدار توصیه شده دارچین با توجه به وزارت بهداشت، 6 گرم در 6 روز از هفته یا کم تر است که در این سطح، دارچین برای بسیاری از مردم ایمن است.

زایمان زودرس:

زنان باردار نباید دارچین مصرف کنند. این به این دلیل است که دارچین (به خصوص روغنی اش) می تواند زایمان زودرس و یا انقباضات رحمی را القا کند.در حالی که دارچین به ناراحتی های شکم، گاز و سوهاضمه کمک می کند، اما شما نباید در حالی در دوران بارداری از این ماده استفاده کنید.

هل ادویه ای است که از غلاف بذر گیاهان مختلف خانواده زنجبیل تهیه می شود. غلاف هل دوکی شکل و دارای سطح مقطع مثلثی است. غلاف حاوی تعدادی دانه است، اما کل غلاف هل را می توان به صورت کامل یا آسیاب شده استفاده کرد. دانه ها کوچک و سیاه هستند، در حالی که غلاف ها از نظر رنگ و اندازه بر اساس گونه متفاوت هستند. هل دارای طعم و عطری قوی، شیرین، تند و با رایحه هایی از لیمو و نعناع است. هل سیاه دارای نت دودی و منتول خنک کننده نیز می باشد.

دو نوع اصلی هل وجود دارد: هل سیاه و هل سبز و همچنین هل سفید که نسخه سفید شده هل سبز است. هل سبز نوعی است که بیشتر در غذاهای شمال اروپا و خاورمیانه یافت می شود، در حالی که دستور العمل ها در هند و آسیا اغلب مشخص می کنند که هل سبز یا سیاه استفاده می شود. هل سبز (Elettaria cardamomom) به هل واقعی معروف است. این رایج ترین گونه ای است که می بینید در راهروی ادویه سوپرمارکت فروخته می شود. این بهترین انتخاب برای غذاهای شیرین است اما در غذاهای شور نیز به خوبی کار می کند. نوع سفید شده، هل سفید، طعم کمتری دارد. این گیاه در مناطق گرمسیری از جمله هند، مالزی و کاستاریکا رشد می کند.

هل سیاه (Amomum subulatum) دارای غلاف های بزرگ تری است که قهوه ای تیره است. دارای عنصر دودی است که آن را برای غذاهای شور مناسب تر می کند، اما در غذاهای شیرین و همچنین در جنوب هند از آن استفاده می شود. در شرق هیمالیا رشد می کند. هل در آشپزی هندی و همچنین غذاهای خاورمیانه یافت می شود. در دستور العمل های هندی از غلاف هل در تهیه برنج باسماتی و انواع کاری استفاده می شود. در دستور العمل های خاورمیانه، هل آسیاب شده دسرهای خاصی را ادویه می کند.

خواص هل برای سلامتی بدن

هل به بهبود سلامت دستگاه گوارش و پیشگیری از بعضی بیماری‌ها مانند سرطان کمک می‌کند. علاوه بر این در درمان دیابت و مدیریت افسردگی اثرگذار است. در ادامه خواص هل برای سلامتی بدن آورده شده است.

سلامت دستگاه گوارش را بهبود می‌دهد

بر اساس نتایج یک مطالعه‌ی هندی هل نه تنها به طعم‌دار کردن خوردنی‌های مختلف کمک می‌کند، بلکه در بهبود سلامت دستگاه گوارش هم مفید است. این ادویه سوخت‌وساز بدن را تحریک می‌کند، چون خواص آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی دارد. هل همچنین از سایر بیماری‌های مربوط به دستگاه گوارش از جمله رفلاکس معده، سوزش سرمعده، اسهال و… پیشگیری می‌کند.

سلامت قلب را افزایش می‌دهد

افزایش سلامت قلب را هم می‌توان در لیست خواص هل قرار داد. هل خواص آنتی‌اکسیدانی دارد و به همین علت برای قلب مفید است. همچنین این ادویه دارای فیبر است. فیبر یک ماده‌ی مغذی است که می‌تواند به کاهش سطح کلسترول خون کمک کند و سلامت قلب را بهبود دهد. هل می‌تواند سطح فشار خون را پایین بیاورد که این موضوع در افزایش سلامت قلب اثرگذار است. به یک فنجان آب هلو یک قاشق چای‌خوری گشنیز و نوک قاشق چای‌خوری هل اضافه کنید و آن را بنوشید. به نظر می‌رسد هل سیاه تاثیر بیشتری بر سلامت قلب دارد. یک مطالعه روی بیماران مبتلا به بیماری ایسکمیک قلبی به این نتیجه رسید که مصرف هل سیاه به بهبود بیماری آن‌ها کمک کرد.

به درمان دیابت کمک می‌کند

درمان دیابت یکی دیگر از خواص هل به شمار می‌رود. هل حاوی مقدار زیادی منگنز است. منگنز یک ماده‌ی معدنی مهم است که می‌تواند خطر ابتلا به دیابت را کاهش دهد. هرچند به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است.

چای سبز یکی از معروف‌ترین نوشیدنی‌های سالم در جهان به شمار می‌رود. این چای حاوی ترکیبی به نام کاتچین است که فواید ثابت شده‌ای برای سلامتی بدن دارد. بیشتر این چای مفید را به فوایدی می‌شناسیم که در کاهش وزن و چربی‌سوزی دارد، اما خواص چای سبز به این‌ها محدود نمی‌شود. در حالی که چای سبز منبع غنی از آنتی اکسیدان ها است، ترکیبات زیست فعال آن برای بهبود سلامت، حیاتی است. این شامل پلی فنول های طبیعی و کاتچین های اپی گالوکاتچین-3-گالات (EGCG) است که التهاب را در بدن کاهش می دهد و همینطور تشکیل رادیکال های آزاد ناشی از استرس، اکسیداتیو را تحت تاثیر قرار می دهد و از بیماری های مزمن جلوگیری می کند.

چای سبزسوخت‌وساز و اکسیداسیون چربی را بهبود می‌بخشد

کاتچین و کافئین موجود در چای سبز سرعت سوخت‌وساز بدن را افزایش می‌دهند و اکسیداسیون چربی را تحریک می‌کنند. یک مطالعه به این نتیجه رسید که عصاره‌ی چای سبز اپی‌گالوکاتچین زیادی دارد که ژن‌هایی را تحریک می‌کند که در تجزیه‌ی چربی نقش دارند. نتایج یک مطالعه‌ی دیگر نشان داد که اپی‌گالوکاتچین چای سبز از طریق کاهش جذب لیپید، چربی شکم را تا ۳۷ درصد کاهش داد.

گرسنگی را کاهش می‌دهد

دانشمندان در مطالعه‌‌ی حیوانی انجام شده روی موش‌های صحرایی به این نتیجه رسیدند که اپی‌گالوکاتچین میزان هورمون سیری به نام لپتین را در بدن افزایش داد. این موضوع منجر به کاهش ۶۱ درصدی مصرف غذا و کم شدن ۲۱ درصدی وزن بدن شد.